Friday 18 May 2012

जया अमिताभची यवतमाळ भेट

सिने जगताने यंदा शतक पूर्ण केलय जया अमिताभ हे सिने जगतातले मोठे प्रस्थ त्यांनी यवतमाळ इथे लोकमतच्या सखीमंचला भेट दिली तेव्हाचा हा प्रसंग.
                            सनई च्या निनादात टाळ्यांच्या गजरात आणी हर्षोउल्लासाच्या वातावरणात जया अमिताभ यांच आगमन झाल आणी सगळ्यांची अवस्था क्षण भर स्वप्नवत झाली आपले आवडते कलाकार नव्हे सम्राट साम्राज्ञी आपण आपल्या डोळ्यांनी प्रत्यक्षात पाहतोय यावर त्यांचा विस्वासच बसत नव्हता , आपण स्वप्नात तर नाही न?
ऐय्या काय कयूट दिसतोय !
जया पण काय सुंदर दिसतेय ग अजून !
अमिताभ बघ किती लोभस दिसतोय !
या वयात पण छान मेंटेन केलय नाही दोघांनी
या सारख्या  उत्स्फूर्त  प्रतिक्रिया सखीमंचच्या सदस्या मधून व्यक्त होऊ लागल्या जया अमिताभच्या आगमनान वातावरण भारून गेल होत जया अमिताभ मात्र अशा वातावरणाला समारंभाला सरावलेलेच असल्याने अगदी शांतपणे मंद हसत सर्वांना अभिवादन करत होते अमिताभन बायकांकडे द्रुष्टीक्षेप टाकून हस्यवदनाने हात उंचावला पण अजूनही आपल्या आवडत्या अभिनेत्यांना प्रत्याक्षात पाहिल्याच्या सुखद धक्कयातून न सावरलेल्या भगीनिंना क्षणभर काय होतंय तेच कळल नाही पण मग चक्क अमिताभ आपल्याकडे पाहुन हसतोय हात हलवून अभिवादन करतोय म्हटल्यावर त्यांना पण हसू आल पण आता अमिताभला वाटल असाव की आपल हे अस हासण हात दाखवण बायकाना आवडल नसाव म्हणुन अमिताभन जी मान खाली घातली ती शेवट पर्यंत आणी काय आश्चर्य बायकामधे कुजबुज सुरु झाली
,"बघा, बघा बायकांकडे मान वर करून पण पहात नाहीय!काय सज्जन आहे नाही !
                              एकूण अमिताभवर बायका जाम खुश होत्या त्याची प्रत्येक अदा पसंतीची पावती घेत होती मधेच निवेदिकेन सांगीतलं की अमिताभ पुढे जे बसलेत ते युवा मंचचे सदस्य तर जया पुढच्या बायका सखीमंचच्या सदस्या तेव्हा मिस्कील हसत अमिताभन खुणेनंच सागितलं अरे नाही ,नाही ! माझ्या पुढे तर सख्या आहेत अमिताभ हास्यमुखाने प्रत्येक गोष्ट लक्षपुर्वक ऎकत होता मग ते निवेदन ,भाषण असो की स्वागत गीत जया मात्र थोडी गंभीर वाटली निवेदिकेन तीच नाव पुकारल मात्र जयान असे काही हावभाव केले की,"अरे देवा आता ही मला काय करायला सांगतेय!" पण तिने ज्योत पेटवण्याची घोषणा केली आणि जयान हुश: केल तेव्हा उपस्थितांना हसू आल जयाच्या चेहरया वरचे गंभीर भाव थोडासा त्रासीकपणाचाच आभास निर्माण करत हाते तेव्हा वाटल ,अरे जया पोक्त झालीय तिच्यातली अवखळ गुड्डी ,परीचय मधली खोडकर जया किव्हा कीत्येक सिनेमातून दिसलेलं तीच कणखर करारी व्यक्तीमत्व आता लोप पावलाय की काय ? पण जया भाषण करायला ऊठली अन तिच्यातले हे सर्व गुण दिसले जयान प्रथमं हल्ला चढवला तो पुरुषी स्वभावावर त्यांच्या गोड बोलण्याला भुलु नका म्हणुन तीन सावध केल आणी मग तलवार न वापरता चतुराईन नवरयास मुठित ठेव्ण्याची कला शिका म्हणाली इथेच जयान स्रियांना जिंकून घेतल पण तीन हळुच कानपिचक्या देत स्रियांनी घरादाराकडे दुर्लक्ष करून दिवसभर सखीमंच मधेच ठाण मांडून बसू नये तर रिकाम्या वेळेत मात्र संधीचा उपयोग करावा अस सांगितलं जयान थोडीफार जी प्रेक्षका मधुन नजर फिरवली होती त्यातून तिला दिसलेल्या  सदस्यांच्या डोळ्यातल्या प्रेमाचा तीन आवर्जून उल्लेख केला मला परिवारात आल्यासारखच वाटतंय हे सांगताना जया इतकी भावूक झाली की तिच्यातली ममता जागी झाली आणी अगदी साधेपणान मला आता माझ्या मुलाची आठ्वण येतेय अन कधी घरी त्याचाकडे जाऊ  असे झालेय अस सांगतानाच पुढच्या वेळेस मी त्याला सोबत आणेन वाटल्यास अमिताभजिला सोडून येईन नी खूप वेळ थांबेन अस म्हणाली आपल्या उंची वर ही तीन कोटी केलीच पण तिच्या अभिनयाची उंची पाहता ती अमिताभ बरोबरच किंबहुना कितीतरी उंचच आहे हे तिला सांगायला हवय
                        अखेर जाता जाता तिच्यातली खोडकर गुड्डी दिसलीच अमिताभ कडे पहात तीन म्हटलं ,पहा,पहा कसे शांत बसून ऐकताहेत ते !. म्हणून तर ते मला आवडतात आणी ती दिलखुलासपणे हसली शेवटी निवेदिकेन अमिताभला एका प्रश्नात छेड ल्यावर मात्र त्यातन झालेला रेखाचा गर्भित उल्लेख आणी अमिताभन त्याला दिलेली जाहीर संमती ऐकून मात्र जयाचा चेहरा पडला तीच भावनिक विश्व कोलमडल ती व्यथित झाली पण आपल्या चेहरयावरचे हावभाव दिसू न देण्याचा तिचा प्रयत्न निष्प्रभ ठरला तेव्हा वाटल हे विचारण्याची गरज होती का?
                         अमिताभ हस्यावदनान समारंभाचा आनंद लुटत होता हा सिनेमातला  Angry young man  भाषण करताना मात्र हळवा झाला आपल्या आजारपणातल्या जनतेच्या सहभागाचा त्यान आवर्जून उल्लेख करून कृतज्ञता व्यक्त केली आपल्या यशामागे कठोर परीश्रम आहेत तेव्हा विनाश्रम यशाची अपेक्षा न करता धीराने समस्येला सामोरे जा हताश न होता जिद्दीने यश मिळवा असा सल्ला त्याने तरुणांना दिला युवकांनो आपल्या आई वडीलांना एकटे सोडू नका आपले संस्कार जपा अस त्याने हळवे पणान संगीतल तेव्हा क्षणभर सारे आवाक झाले सिनेमात खूप मारामारी करणारा हा हिरो प्रत्यक्षात इतका भावूक आहे हे पाहून त्यांना नवल वाटले आपल्या हृदयाची तार तुमच्याशी जुळलीय ती छेडा की मी येईन ह्या वाक्याच टाळ्यांनी स्वागत झाल जया बद्दल प्रेम व्यक्त करताना तिच्या शिवाय आपल कस अडत हे सांगताना त्यान देखील तिची खोडी काढलीच आता जया च्या भाषणावर मी काही बोलत नाही नाहीतर माझ काही खर नाही म्हणताच प्रचंड हशा पिकला त्याच्यावर कोसळलेल्या कठीण प्रसंगात जयानच तर खंबीर साथ दिलीय नाही तर एकमेकांना सोडण ह्या फिल्मी सिता-यांना काय अवघड होत .







Saturday 5 May 2012

लोण्यातील चिकट बेरी


 डेअरीचे दुध घटट असते त्याला साय पण घटट असते पण  त्याचे लोणी कढवायला ठेवल तर अर्धा पाऊण    तास तरी लागतोच असे वाटते की आपण  बासूंदी आटवतोय  की काय ? पूर्वी गवळ्याच्या दुधाचे लोणी कढवायला वेळ तर लागत न्हवताच  शिवाय  त्याची  बेरी पण कमी निघायची  डेअरीच्या दुधाची बेरी खुप निघते आणि त्यातून  डिंका सारखा चिकट पदार्थ निघतो ह्याचे  नेमके  कारण काय हे भेसळ अधिकारी शोधतील  का ?  असा प्रश्न नागरिक विचारत आहेत आता गवळ्याचे दुधही पातळ असते शिवाय  पूर्वीसारखी  त्याला साय तर येत नाहीच त्याचेही लोणी कढवण्यास  ठेवले तर असाच तासभर लागतो तूपही जास्त उतरत नाही खाजगी दुधवाल्याच्या दुधातही कधी,कधी डास ,कचरा पडलेला असतो तपासणी अधिकाऱ्यांनी अशा गवळ्यांना  स्वच्छता राखणे सक्तीचे करून दुधाची नियमित चाचणीही घ्यावी अशी नागरिकांची मागणी आहे कारण दुधाचे भाव आधीच जास्त असतात एव्हढे पैसे देऊनही दुध घट्ट व स्वच्छ मिळत नाही 

Thursday 3 May 2012

शेतकऱ्यानो आत्महत्या थांबवा

                               
                     पेपर उघडताच रोज एक तरी शेतकरयाची आत्महत्या झालेली बातमी असतेच कर्जाच्या चिंतेने शेतकरी आत्महत्या करताहेत हे वृत्त वाचून सारे हळहळतात राजकारणी,समाजकारणी भेट देतात शेतकऱ्याच सांत्वन करतात शेतकरयांच घर उघड्यावर पडत राजकारणी मदतीच आश्वासन देतात समाजकारणी पण मदत  देऊ करतात क्वचित मदत मिळतेही पण गेलेला जीव परत येतो का ?
शेतकरी मरतो,आत्महत्त्या करतो त्याची चर्चा होते पण थोड्याच दिवसात सारे ही घटना विसरतात आणि पुन्हा दुसरा शेतकरी आत्महत्या करतो आणि हे आत्महत्या चक्र असच सुरु राहत
विदर्भ तर आत्महत्याग्रस्त शेतकरयांचा जिल्हा म्हणूनच गाजतोय रोज शेतकरी आत्महत्त्या करतोय आता दसऱ्यालाही शेतकरी आत्महत्त्या झाली हि खरोखरच दुर्दैवी घटना आहे दसरा,दिवाळी,पोळा,नागपंचमी कुठलाही सण असो त्यावर शेतकरी आत्महत्त्येच सावट असतच. 
                 आत्महत्या हे पळपुटेपणाच लक्षण आहे.मरण सोप आहे,जगण कठीण!
पूर्वीचे लोक म्हणत की,आपण आत्महत्या केली तर पुन्हा जन्म घेऊन हेच जीवन जगाव लागेल कारण ते स्वातंत्रपूर्व काळातले होते त्यानी खूप त्रास सहन केलेला होता.आपण  स्वातंत्र्यात जगतोय खरेतर मरणापासून परावृत्त करण्याची त्यांनी अवलंबिलेली ती एक युक्ती होती कारण काही वेळानंतर माणूस जेव्हा शांत होतो तेव्हा त्याचा आत्महत्त्येचा विचार दूर पळतो आणि आत्महत्त्येन आपल नुकसानच होत हे त्याला पटत.
कर्ज फेडण्यासाठी कष्ट करणे आवश्यक आहे तुम्ही कर्ज काढता तेव्हाच ह्याची जाणीव ठेवायला हवी की,बँक  लोन देते तेव्हा ते वसूल करणारच.तुम्ही कर्ज काढताना बायको मुलांना ह्याची कल्पना द्यायला हवी तूम्ही कर्ज  काढता आणि फेडण होत नाही म्हणून आत्महत्येचा मार्ग स्वीकारता आणि तुमच्या कुटुंबियाना  दु:खात लोटून  जाता ह्यात दोष कोणाचा ? म्हणून कर्ज काढू नका म्हणजे अवैध सावकारांना धडा मिळेल तुमच आयुष्य वाचेल कुटुंब वाचेल 
आज घराघरातून मजुरांची आवश्यकता आहे उन्हाळ्यात झाडावरून आंबे तोडण्यासाठी मजूर मिळत नाहीत, ते काम शेतकरी करू शकतात तसेच शेतकरयांना अनुभव असलेल्या गवत काढणे,खत तयार करणे झाडे कापणे या सारखी व इतर कामे ते सहजतेने करू शकतात शिवाय रोजगारीवर मजूर म्हणूनही कामे मिळू  शकतात घराघरात इमानदार,कष्ठाळु राखणदारही हवे असतात.
पश्चीम महाराष्ट्रात जेव्हा दुष्काळ पडला होता तेव्हा तिथल्या एका सधन शेतकऱ्याने विदर्भात येऊन उसाच्या  रसाची गाडी लावली होती तसेच यवतमाळ येथील बोध गव्हाण इथल्या शेतकरयांनी एकत्र  येऊन दुधदुभत्याचा  धंदा सुरु केलाय.तेव्हा मरण्याआधी तिथे अवश्य भेट द्या.
काही वेळेस बटाईने घेतलेले शेत शेतकरी आपलेच समजतात तर काही वेळेस एखादा शेत पाहणारा मुनीम मालकाकडून घेतलेले पैसे इतरत्र वापरतात तर काही लबाड शेतकरी त्याच पैशाने अवैध सावकारी करतात त्यामुळे शेत सतत तोट्यात येते आणि मरणाची वेळ येते तर काही शेतकरी शेतासाठीचे पैसे घेऊन शेत नुकसानीत घालवतात  सतत काही ना  काही कारण सांगून मालका कडून पैसे उकळतात कधी बैल तर कधी घरचे कोणीतरी आजारी आहे सांगून पैसे हडपतात पैसे परत  देण्याची वेळ आली की मग मात्र त्यांचे धाबे दणाणते आणि दुसरीकडून पैसे फेडण्यासाठी मिळाले नाही कि जीव देतात
एकदा गेलेला जीव मग परत कसा येणार?  मग ते सरकार असेल किव्हा एखाधा नेता ते तुम्हाला जिवंत करू शकतात का ? नुकसान तर शेतकऱ्यांच्या कुटुंबाचेच होते ना ?
मुळात कर्ज काढावयाचे कशाला ?
आणि मरावयाचेच कशाला?
दुसरयाचे पैसे किती दिवस पुरणार ?
सरकारची दया हवी कशाला ?
सरकार किती दिवस मदत करेल
आणि सरकारी मदत मिळतेच कोठे ?
कधीही स्वत: कमावलेले पैसे,स्वावलंबी आयुष्य केव्हाही चांगले स्वत: आधी कष्टाने कमवा म्हणजे कर्ज घ्यावे लागणारच नाही मग कर्ज फेडायची चिंताही नाही आणि  नैराश्येने मरावेही  लागणार नाही आत्महत्त्या  केल्यास तो तुमचा भ्याडपणाच ठरेल  .
मला "एक धागा सुखाचा " ह्या टी.वि सिरियलची आठवण येतेय.त्यातल्या  नायकाची मुलगी आत्महत्या करते तेव्हा दुखातून सावरून ते इतरांची आत्महत्या थांबावी म्हणून अफलातून आयडीया करतात आणि जो आत्महत्या करेल त्याला बक्षीस जाहीर करतात  पेपरमधली जाहिरात वाचून त्यांच्याकडे खुपजण येतात त्यातून ते काहींना निवडतात आणि त्यांच्या आत्महत्येच कारण समजून घेऊन त्यांना त्यापासून परावृत्त  करतात व त्यांचा जीव वाचवण्याचा प्रयत्न करतात व त्यात शेवटी ते यशस्वीही होतात त्यांचा जीव वाचतो आता सरकारने पण आत्महत्या न करणारयास बक्षीस जाहीर करावे म्हणजे काही प्रमाणात आत्महत्त्या वाचण्यास मदत होईल त्यांना रोजगार उपलब्धही करून दिल्यास शेतकरी आत्महत्त्या करण्याच्या विचार बाजूला सारेल त्यांना कष्टाची स्वावलंबनाची जाणीवही देणे गरजेचे आहे शेतकऱ्यानी पण आत्महत्या करण्या  ऐवजी काम  करून कर्ज फेडावे व आपले कुटुंब व आपला जीव वाचवावा काही जण गरज आहे असे सांगून किव्हा धंद्यासाठी सावकाराकडून पैसे घेतात व ते धंद्यासाठी न वापरता शेतकऱ्याना व्याजाने देऊन अवैध सावकारी करतात  व मालामाल होतात अशा अवैध सावकारा पासून शेतकऱ्यांनी सावध राहावे म्हणजे मरण्याची वेळ येणार नाही काहीजण आधीचे पैसे फेडण्या ऐवजी वारंवार पैसे  कर्ज रुपात घेत रहातात त्या मुळे त्याचं कर्ज फिटण्या ऐवजी वाढतच जात आणि तो कर्जात  गुरफटत जातो  म्हणूनच कष्ट करून पैसे कमावण केव्हाही फायद्याच आणि आत्महत्त्ये पासून वाचवणार!
         .